Dworzec IV klasy w Olkuszu - Kolej Iwangrodzko-Dąbrowska

Adres:

Olkusz

GPS:

50° 16' 26.2776" N 19° 34' 26.598" E

Tkwiąc w kolejce przy kasie, czy później  -  już na peronie - wypatrując pociągu, mało kto zwraca uwagę na budynek olkuskiego dworca. Nie remontowany od lat nie wzbudza zbytniego zainteresowania, a przeciez liczy sobie juz z górą stulecie i jako taki jest bez wątpienia bydynkiem zabytkowym. Kiedyś robił na pewno większe wrażenie, stąd uwieczniono go na  sztychu w 40 tomie "Kłosów" z 1885 roku, car Aleksander III, podpisał statut Towarzystwa Drogi Żelaznej Dęblińsko- Dąbrowskiej, nadając owemu stowarzyszeniu koncesję na budowę. Dodajmy, bo mało kto o tym pamięta, że zgodnie z carskim zaleceniem zastosowano szerszy niż niż w gdzie indziej w Europie tor, tak więc zbudowana w latach 70. XX wieku szerokotorowa linia LHS (tzw. Linia Hutniczo- Siarkowa) nie jest dla Olkusza żadnym novum.

Liczącą 433 wiorsty linię - zwaną też Iwangrodzko-Dabrowską - budowało 18 tys. robotników przez trzy lata. Źle traktowani i słabo opłacani pracownicy czasem się buntowali, za to zadowoleni byli ci, którzy sprzedawali działki pod tory, bo dostawali za grunty niezłą cenę. Na ówczesnej ziemi olkuskiej powstału 4 budynki stacyjne: jeden III klasy w Strzemieszycach oraz stacje IV klasy -  w Olkuszu, Sławkowie i Wolbromiu. Wszystkie przetrwały do naszych czasów.

Pierwszy pociąg z Kielc do Dąbrowy wtruszył 26 stycznia 1885 roku. Budowa kolei spowodowała ożywienie w powiecie, wzrosła liczba mieszkańców, zaczęła sie rozwijać gospodarka. Straciły za to gminy, które sie kolei nie doczekały. Pilica dla przykładu, do której linia nie dotarła, bo sprzeciwiali sie temu jej ówcześni dziedzice (bali się, że chłopi im uciekną do zakładów przemysłowych w Zagłębiu) szybko podupadła i dzis ma mniej mieszkańców niz w II poł. XIX wieku.

źródło: Starostwo Powiatowe w Olkuszu